چربي به علت سهولت برداشت- تعداد مکان‌هاي دسترسي به آن- بي خط بودن و عدم حساسيت براي خود و از همه مهم‌تر انتقال بافت زنده و عدم حساسيت براي خود و از همه مهم‌تر انتقال بافت زنده با خاصيت ماندگاري طولاني يعني يک نوع پيوند بافت زنده به عنوان بهترين filler محسوب مي‌شود. عمل انتقال چربي يا پيوند چربي از محل بدن بيمار به يک نقطه ديگر در حقيقت سه مرحله دارد:

برداشت چربي بيشتر از نقاطي انجام مي‌شود که فرد از چربي آن قسمت‌ها ناراضي بوده و يا برداشت آن چربي به زيبايي فرد کمک مي‌کند که معمولا پهلوها يا کناره ران، شکم، داخل زانوها و ناحيه بالاي ناف مي‌باشد.

تغليظ چربي: پس از کشيدن چربي، توسط فيلترهاي مخصوص چربي و موادي که نبايستي گردش گردد، جدا و چربي خالص و غليظ شده که رابطه مستقيم با درصد پيوند چربي در محل جديد را دارد به وجود مي‌آوريم.

تزريق چربي: در مرحله تزريق چربي عوامل متعدد نقش دارند که بهترين آنها عبارتند از:

حجم تزريق: چنانچه زيادي چربي در يک ناحيه تزريق گردد، لايه کناري خونريزي مي‌کند و لايه مرکزي از بين مي‌روند. لذا نتيجه مناسب حاصل نخواهد شد.

ناحيه تزريق: هرچه ناحيه تزريق حرکت کمتري داشته باشد، احتمال ماندگاري چربي در آن ناحيه بيشتر است.

به عنوان مثال: تزريق چربي در ناحيه زير چشم، گونه‌ها و خط خنده ماندگاري بالاتري نسبت به تزريق چربي در ناحيه لب دارد. به طور کلي 20 تا 30 درصد حجمي که در هر جلسه تزريق مي‌شود، به شکل سلول‌هاي زنده در ناحيه تزريق به طور دائمي باقي خواهد ماند. بنابراين اين اين عمل در حقيقت تزريق يک ماده پرکننده براي پوشش ضايعه يا تغيير شکل ناحيه محسوب نمي‌شود، بلکه يک عمل کاشت سلول زنده است که با چاق و لاغر شدن بيمار، تغيير حجم مي‌دهد. تعداد دفعات تزريق چربي چند جلسه است که بتوان حداکثر نتيجه را گرفت. فاصله تزريقات مي‌تواند از يک تا چند ماه متغير باشد.
منبع: الو دکتر