ميزان چربي‌هاي توده‌هاي شکمي و نوع رژيم غذايي به عنوان دو فاکتور مؤثر بر سرعت کاهش وزن و تناسب اندام شناخته شده است. شما و دوستتان از وزن و قد يکساني برخورداريد و شاخص توده بدني‌تان در يک محدوده قرار دارد.

هر دو تصميم مي‌گيريد تا با انجام يکسري تمرينات ورزشي و تبديل رژيم غذايي‌تان به نوع کم کالري، وزن خود را کاهش دهيد اما پس از مدتي متوجه مي‌شويد که دوستتان به سرعت در حال لاغر شدن است و شما چند گرم بيشتر کم نکرده‌ايد. تحقيقاتي که روي 243 شرکت‌کننده (99 مرد 47 ساله و 144 زن 44 ساله) انجام شد، نشان داده است سرعت کاهش وزن حتي با رژيم غذايي يکسان با يکديگر متفاوت بوده و به عوامل مختلفي از جمله ساختار چربي‌ها بستگي دارد.

پژوهشگران در اين تحقيق 30 درصد از کل کالري دريافتي شرکت‌کنندگان را کاهش دادند و حداقل سه ساعت پياده‌روي را در هفته در برنامه آنها گنجاندند. از آنجا که برخي شرکت‌کنندگان شاخص توده بدني 27 يا بيشتر داشتند و به دليل حساسيت کم نسبت به هورمون انسولين، مبتلا به درجات خفيفي از ديابت نوع دو بودند، محققان با استفاده از روش تشخيص ام.آر.اي ميزان حساسيت به هورمون انسولين را در آنها مورد سنجش قرار دادند.
بررسي‌هاي دقيق آنها را به اين نتيجه رساند که ورزش منظم براي افراد مبتلا به ديابت به ميزان قابل توجهي مفيد است و براساس وزن، درصد چربي، شاخص توده بدن و اندازه دور کمر باعث افزايش حساسيت سلول‌هاي عضلاني نسبت به هورمون انسولين شده و علاوه بر کاهش ميزان قند خون، ميزان زيادي از چربي‌هاي داخل شکمي را کاهش مي‌دهد. به اين ترتيب در اين آزمايش 71 درصد از مردان و 58 درصد از زنان به دليل افزايش حساسيت نسبت به هورمون انسولين با سرعت بيشتري وزن کم کردند.
علاوه بر اين موضوع، نوع و نحوه توزيع چربي‌هاي بدن نيز فاکتور مهمي در سرعت کاهش وزن است. محققان پس از بررسي‌هاي متعدد به اين نتيجه رسيدند که ميزان چربي در کاهش وزن اهميت کمتري نسبت به محل قرار گيري چربي دارد به همين دليل چربي‌هايي که در قسمت ران، کفل و قسمت‌ فوقاني استخوان ران قرار دارند داراي سوخت‌وساز بيشتري نسبت به چربي‌هاي داخل شکمي و چربي‌هاي کبدي است.

چربي‌هاي شکمي که فرد را دچار چاقي سيبي شکل مي‌کند ارتباط محکمي با افزايش خطر بيماري‌هاي قلبي و عروقي داشته و احتمال ابتلاي فرد به ديابت نوع دو و سرطان را افزايش مي‌دهد. اين نوع چربي‌ها اغلب چربي‌هاي زيرپوستي است که روي عضلات شکم انباشته شده است.
آزمايشات مختلف حاکي از آن است که چربي‌هاي شکمي با سرعت کمتري کاهش پيدا مي‌کنند بنابراين افرادي که مبتلا به اين نوع چاقي هستند با سرعت کمتري کاهش وزن پيدا مي‌کنند. کاهش وزن نخستين گام در کنترل چربي‌هاي داخل شکمي است. همچنين در بين ورزش‌ها، ايروبيک بهترين نوع تمرين براي کاهش حجم چربي‌هاي شکمي است.
ورزش ايروبيک، سرعت سوخت چربي‌هاي داخل شکمي را افزايش داده و ميزان حساسيت نسبت به هورمون انسولين را بيشتر مي‌کند.
کاهش ميزان کربوهيدرات دريافتي به اندازه 200 گرم در روز، کاهش دريافت کربوهيدرات ساده مانند نان سفيد، برنج، سيب‌زميني و مصرف بيشتر سبزيجات، آبميوه و حبوبات و پروتئين بهترين الگوي رژيمي براي افراد مبتلا به چاقي‌هاي شکمي است تا با سرعت بيشتري وزن کم کنند.