فيبر غذايي بخشي از مواد غذايي با منشا گياهي است که توسط آنزيم‌هاي موجود در دستگاه گوارش قابل هضم نيست. به عبارت ديگر فيبرها موادي هستند که در دستگاه گوارش بدون اينکه جذب شوند، عبور مي‌کنند. اما براي بهسازي بدن از نظر فيزيکي ضروري هستند.
در گذشته اهميت تغذيه‌اي براي فيبر قائل نبودند، اما امروزه ثابت شده است که وجود فيبرهاي غذايي در رژيم غذايي روزانه نه تنها براي پيشگيري بلکه براي درمان بسياري از بيماري‌هايي که امروزه بشر با آن دست به گريبان است، لازم و ضروري است.
بنابر اعلام دفتر بهبود تغذيه جامعه وزارت بهداشت، انواع فيبرهاي غذايي را مي‌توان در دو گروه دسته بندي کرد شامل:
- فيبرهاي محلول: همانطور که از نام‌شان پيداست در آب حل مي‌شوند و يک ماده ژله مانند تشکيل مي‌دهند. اين نوع فيبر باعث پايين آوردن کلسترول خون مي‌شود و در جو، جودوسر، مرکبات و حبوبات يافت مي‌شود. فيبرهاي محلول به کاهش وزن نيز کمک مي‌کنند؛ زيرا بعد از مصرف غذاي حاوي اين نوع فيبر فرد احساس سيري و سنگيني مي‌کند و در نتيجه ديرتر گرسنه مي‌شود.
فيبرهاي نامحلول: اين نوع فيبر در آب حل نمي‌شود و سبب افزايش سرعت حرکت مواد غذايي در دستگاه گوارش شده و حجم مدفوع را افزايش مي‌دهد. سبوس گندم، آرد کامل گندم، انواع سبزي‌ها و آجيل منبع بسيار خوب فيبر نامحلول مي‌باشند.